Zelden zeg ik in de eerste regel van een recensie: dit is een boek voor elke communcatieprofessional. Mits je van je vak houdt en iets van de geschiedenis van overheidscommunicatie wil weten. Maar ook wie niet in overheidscommuniactoe werkt, kan dit boeiende boek lezen. Sprenger schreef het op verzoek van het ministerie van Financiën. Hij beschrijft en analyseert de communicatie van het Rijk in de periode 1995-2010.
Omdat Sprenger het van binnenuit kon schrijven (hij was directeur communicatie Financiën), biedt het boek een prachtige blik op de worsteling van de overheid met goed en eerlijk communiceren. De tien duidelijke hoofdstukken beslaan elke een deel van de geschiedenis. Alle commissies die zich in vijftien jaar op verzoek van het kabinet bezighielden met overheidscommunicatie passeren de revue en worden aan kritische analyse onderworpen. Sprenger op de achterkant: “Het is een verslag vol hoogte- en dieptepunten, dat soms herinneringen oproept aan de processie van Echternach, drie stappen vooruit, twee stappen achteruit”.
Het leest als een spannend jomgensboek dat je kennis van de geschiedenis van overheidscommunnicatie verrijkt. En dat is nodig om in de toekomst goed te kunnen communiceren!